ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ - ΛΥΚΕΙΟ ΞΑΝΘΗΣ

Την Πέμπτη, στις 23 Μαρτίου 2019, έπειτα από πρόσκληση της διεύθυνσης του σχολείου μας , μια ομάδα από 60 μαθητές της Γ΄ γυμνασίου του σχολείου μας υποδέχθηκαν μαθητές του 4^ου και 5^ου γυμνασίου Νεάπολης της Θεσσαλονίκης. Στα πλαίσια του προγράμματος σχολικής διαμεσολάβησης παιδαγωγικές ομάδες των δύο σχολείων παρουσίασαν στους μαθητές και καθηγητές μας ένα σύντομο θεατρικό και μουσική παράσταση για τη διαφορετικότητα και το σχολικό εκφοβισμό. Μέσα από ένα διαδραστικό παιχνίδι , συνειδητοποιήσαμε όλοι για μία ακόμη φορά, τη σημασία τη σχολικής διαμεσολάβησης και την αξία της σύμπραξης και αλληλοβοήθειας.

Οι μαθητές του Μειονοτικού Γυμνασίου - Λυκείου Ξάνθης με τη συνδρομή του καθηγητή της μουσικής ερμήνευσαν τραγούδια σε δύο γλώσσες (Ελληνικά και Τουρκικά) που αναφέρονταν στη διαφορετικότητα και την αποδοχή των άλλων, και προέτρεψαν μαθητές των φιλοξενούμενων γυμνασίων να τραγουδήσουν μαζί. Στη συνέχεια ακολούθησαν παιχνίδια γνωριμίας σε ομάδες, όπου όλοι οι μαθητές παρουσίασαν τον εαυτό τους και μοιράστηκαν εμπειρίες. Συζητήσαμε για τη σημασία της ενσυναίσθησης, της αποδοχής της διαφορετικότητας και για του αισθήματος της ασφάλειας που πρέπει να παρέχει το σχολείο. Ενθουσιασμός, χαμόγελα και συμμετοχή και άλλων μαθητών από το σχολείο ήταν η επιβράβευση της προσπάθειας όλων. Κεράσματα, δωράκια, ανταλλαγή ηλεκτρονικών διευθύνσεων και υπόσχεση ότι θα βρεθούμε ξανά ήταν το επισφράγισμα της ευχάριστης επίσκεψης.

Υπεύθυνοι καθηγητές :                 Αλεξανδρίδου Ανδρεανή ΠΕ02

                                                         Μουσταφά Μεχμέτ ΠΕ79

Η ποίηση είναι   σαν   να ανεβαίνεις μια φανταστική σκάλα για να κόψεις ένα ρόδο αληθινό, γράφει ο ποιητής   Τάσος Λειβαδίτης.

Αυτή τη σκάλα προσπαθήσαμε να ανέβουμε και εμείς με τη βοήθεια των παιδιών μας, για να   κόψουμε το αληθινό τριαντάφυλλο που μας περιμένει. Συγκινηθήκαμε,   νοσταλγήσαμε , ταξιδέψαμε, ονειρευτήκαμε όλα εκείνα και για όλα εκείνα που ποιητές Έλληνες και Τούρκοι μας μίλησαν μέσα από το στόμα των παιδιών μας.

Μητρική αγάπη, αγάπη του παιδιού προς τη Μάνα, ειρήνη, ξεριζωμός, γενναιότητα, αλτρουισμός, αξίες   πανανθρώπινες και διαχρονικές που   δείχνουν   πως   μέσα   από   ετερότητες και διαφορετικότητα όπως η γλώσσα και το θρήσκευμα μπορεί να προκύψει σύγκλιση, ομοιομορφία και αγαστή συνεργασία.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους   συναδέλφους   καθηγητές της Ελληνικής και Τουρκικής φιλολογίας, της Πληροφορικής και της   Μουσικής, μα πάνω απ' όλα στους μαθητές, τα παιδιά μας, για την ξεχωριστή βραδιά που μας χάρισαν την Παρασκευή 12 Απριλίου 2019.

                                                   Με εκτίμηση

                                              Η Υποδιευθύντρια

                                      Στεργιανίδου   Ευαγγελία

Ve sana s?ylemek istedi?im en g?zel s?z:hen?z s?ylememi? oldu?um s?zd?r ? Κι αυτό που θέλω να σου πω, το πιο όμορφο απ? όλα, δε στο 'χω πει ακόμα, γράφει ο Ναζίμ Χικμέτ σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου. Εμείς, την Τετάρτη 3 Απριλίου, είχαμε την τύχη να ακούσουμε και να πούμε μεταξύ μας πολλά όμορφα λόγια. Είχαμε την τύχη να συγκινηθούμε, να γελάσουμε, να σκεφτούμε, να ονειρευτούμε, να μιλήσουμε για την ποίηση, να ακούσουμε ποίηση, να γράψουμε και να μεταφράσουμε ποίηση. Ο γεννημένος το 1983 δραμινός ποιητής Κυριάκος Συφιλτζόγλου επισκέφτηκε ύστερα από πρόσκληση το σχολείο μας και συναντήθηκε με τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου, αλλά και με μαθητές άλλων τάξεων που ήρθαν να παρακολουθήσουν τη συζήτηση. Οι ερωτήσεις των παιδιών ξεκίνησαν από την πρώτη στιγμή και δεν σταματούσαν: πότε γράψατε ποίημα για πρώτη φορά, πότε διαβάσατε βιβλίο για πρώτη φορά, πώς γίνατε ποιητής, τι σημαίνει να είναι κανείς ποιητής, πώς γεννιέται ένα ποίημα, τι σημαίνει να γράφεις ποίηση, τι σημαίνει να ζεις με την ποίηση. Οι ερωτήσεις σταματούσαν μόνο για να ακούσουμε κάποιο ποίημα και να ξαναρχίσουν αμέσως μετά. Κάποιο ποίημα του Κυριάκου που το διάβαζε εκείνος στα ελληνικά κι ύστερα το διάβαζαν τα παιδιά σε μετάφραση δική τους στα τουρκικά. Το κάθε ποίημα δύο και τρεις διαφορετικοί μαθητές, ο καθένας τους με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Και η ώρα να περνάει γρήγορα κι εμείς να μη θέλουμε να περάσει. Γιατί κανείς μας δεν ήθελε αυτό να τελειώσει. Κι όταν κάποια στιγμή αναγκαστικά τέλειωσε, πάλι στα βλέμματα γύρω, στις κινήσεις, στις κουβέντες μας έβλεπες ότι ακόμα συνεχιζόταν. Στην επιστροφή για Δράμα, έγραψε ο Κυριάκος την επόμενη μέρα, καθώς το τρένο άφηνε την Ξάνθη, σκεφτόμουν πως το πιο όμορφο ποίημα είναι η συνύπαρξη μ' αυτά τα παιδιά!